ฉันในช่วงไม่กี่ปีมานี้ สารคดีกีฬาได้กลายเป็นที่นิยมที่จะมีองค์ประกอบในการอ้างอิงตัวเอง ซึ่งตัวเอกได้ตรวจสอบฟุตเทจของชัยชนะและภัยพิบัติของพวกเขาเอง

ปฏิกิริยาบนใบหน้าในส่วนเหล่านี้มักจะบอกว่าการวิเคราะห์หัวพูดมากกว่าชั่วโมงที่เคยทำได้: วิสัยทัศน์ของ Michael Jordan, แท็บเล็ตบนตัก, สำลักด้วยเสียงหัวเราะในขณะที่บัญชีของ Gary Payton เกี่ยวกับซีรีส์ NBA รอบชิงชนะเลิศปี 1996

กลับมาถึงเขายังคงเป็นตัวกำหนด ภาพของ The Last Dance ปี2020 สำหรับ Shark ซึ่งจะฉายรอบปฐมทัศน์ในสหรัฐอเมริกาเมื่อคืนวันอังคาร ผู้กำกับ Jason Hehir (ผู้กำกับ The Last Dance ด้วย) และ Thomas Odelfelt แทนที่แท็บเล็ตด้วยแล็ปท็อปที่เปิดทิ้งไว้บนโต๊ะเล็กๆ ข้าง Greg Norman ที่นั่งอยู่

นักบิดชาวออสเตรเลียรายนี้ไม่เคยย้อนดูการแข่งขันรอบสุดท้ายของรายการ Masters ปี 1996 อัน เลื่องชื่ออีกครั้ง ซึ่งเขาสละโอกาสนำหกนัดเพื่อมอบแจ็กเก็ตสีเขียวให้กับคู่ปรับตลอดกาล Nick Faldo: “ไม่จำเป็น” เขากล่าวอย่างห้วนๆ ในนาทีแรก ฉลาม. และเมื่อฟุตเทจของโช้กในตำนานนั้น – ยังคงเป็นผู้นำในวันสุดท้ายที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในการแข่งขันพีจีเอทัวร์ 

เริ่มเล่นบนแล็ปท็อป ในไม่ช้าคุณจะเริ่มเข้าใจว่าทำไม ความเจ็บปวดของทุกๆ ชิ้น ตะขอ พัตต์ที่ปรุงไม่สุก และช่วงเวลาแห่งความสงสัยในตัวเองยังคงอยู่กับเขามาก 25 ปีต่อมา

เราเห็นเขาตีกรีนสามครั้งในหลุมที่ 11 เราเห็นเขามาสั้นด้วยการยิงเข้าหาของเขาในวันที่ 12 ค้นหาน้ำและจบลงด้วยปิศาจสองเท่า เรากลับมาดูอาการเจ็บปวดของนอร์แมนทรุดตัวลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากที่ชิปของนกอินทรีในวันที่ 15

จูบริมฝีปากของรูแล้วม้วนตัวให้กว้าง แล้วเราก็เห็นนอร์แมน เฝ้าดูอยู่เงียบๆ ขยับน้ำหนักบนเก้าอี้ ตาเป็นกระจก กลืนการถอนหายใจ “วันนี้ชีวิตของฉันจะต่างไปจากเดิมไหมถ้าฉันสวมแจ็กเก็ตสีเขียว” นอร์แมนถามอย่างวาทศิลป์หลังจากการเล่นรอบสุดท้ายจบลง “ไม่. มันอาจจะสวยงามถ้ามีถ้วยรางวัลของฉัน แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนชีวิตฉันสักหน่อย” เป็นบรรทัดที่น่าเชื่อถือน้อยที่สุดในภาพยนตร์ทั้งเรื่อง

การล่มสลายในวันสุดท้ายของนอร์มันที่ออกัสตาอาจเป็นเรื่องของตำนานกีฬา แต่สิ่งที่คนจำได้ไม่มากนักก็คือประวัติศาสตร์อันยาวนานของความล้มเหลวในรอบสุดท้ายที่เกิดขึ้นก่อนละครในปี 2539 นอร์แมนบุกเข้าสู่พีจีเอทัวร์ในช่วงต้นทศวรรษ 1980

ซึ่งเป็นสัญญาณบ่งบอก พรสวรรค์ของเขาด้วยการจบอันดับที่สี่ในการแข่งขันมาสเตอร์สปี 1981 ครั้งแรกของเขาที่หมุนรอบสนามหญ้าศักดิ์สิทธิ์ของออกัสตา ไม้ถูพื้นสแกนดิเนเวียของ Norman กางเกงฉูดฉาด

ท่าตั้งตรง การแกว่งอย่างง่ายดาย และความมุ่งมั่นในการโจมตี ทำให้เขาเป็นที่รู้จักในทันทีบนสนาม ความเป็นออสเตรเลียนทื่อของเขา (“The Shark” เป็นชื่อเล่นที่ติดอยู่แต่เนิ่นๆ การแสดงความเคารพต่อวัยเด็กที่เติบโตมาในน่านน้ำป่าเถื่อนทางเหนือของรัฐควีนส์แลนด์)

ทำให้เขามีความต้องการทางการตลาดสูง ดึงดูดความหึงหวงของนักกอล์ฟที่มีเสน่ห์น้อยกว่าในช่วงเวลาที่เงินก้อนโตเริ่มเข้าสู่วงการกีฬาเป็นครั้งแรกและความกระหายในเชิงพาณิชย์สำหรับผู้เล่นที่มีบุคลิกเฉพาะตัวก็มีคุณภาพสูง นอร์แมนต้องการ “เต็มที่” เหนือกีฬา “ในสนามกอล์ฟและนอกสนามกอล์ฟ” ฟอลโดกล่าว

ในปี 1986 เป้าหมายของเขาเกือบจะเสร็จสมบูรณ์ กอล์ฟนักดูเริ่มคิดว่าชาวออสเตรเลียเป็นทายาทโดยธรรมชาติของผู้ยิ่งใหญ่ในรุ่นก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Jack Nicklaus – และอาจถึงแม้จะเป็นผู้เล่นที่สามารถขึ้น Everest

ของกอล์ฟและชนะทั้งสี่สาขาในปีเดียว นอร์แมนนำทั้งสี่สาขาวิชาในปี 1986 หลังจากสามรอบในปี 1986; ในรายการ British Open เขาล้มลงในวันสุดท้ายและได้รองชนะเลิศ ปีนั้นสร้างชื่อเสียงให้กับเขาในฐานะเกจิ 54

หลุมที่ไม่สามารถทำได้ในรอบ 18 คนสุดท้าย และในปีถัดมาก็สานต่อ: ในรอบรองชนะเลิศสำหรับรายการ Masters ปี 1987 Larry Mize ได้ล้มชิปที่ไม่น่าจะเป็นไปได้จากเกมหยาบเพื่อออกจาก Norman ด้วยพัตต์ 45 ฟุตเพื่อให้การแข่งขันคงอยู่

ก็ล่องลอยไปในวงกว้าง “ฉันกลับบ้านและร้องไห้ที่ชายหาด” นอร์แมนกล่าวในตอนนี้ “คำถามทั้งหมดนี้อยู่ในหัวของคุณเป็นเวลาหลายเดือนและหลายเดือน บางทีฉันน่าจะวางมันไว้กลางกรีนแล้วมีส่วน 20 แทนที่จะเป็น 45 ฟุต บางทีฉันอาจคิดไปเองว่ามันเป็นชิปที่เป็นไปไม่ได้ (สำหรับ Mize) สิ่งเหล่านั้นหลอกหลอนฉันมาเป็นเวลานาน”

---

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ ufatfg.com อัพเดตทุกสัปดาห์